اشعار کارو

الاق جان من بلعکس کسانه ديگه که حتي تره هم برات خرد نميکنند ميخوام چند خطي،باهات اختلاط کنم ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﻓﻪ ﺗﻮ، ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ، ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻮﺍﺩﺙ ، ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺮﮐﺮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ، ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﮕﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺗﺠﻠﯽ ﺧﺮﯾﺖ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺁﻣﯿﺰ ... ﺑﺔ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺣﺪ ﺟﻨﻮﻥ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻣﯿﻮﺭﺯﻡ ... ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﮐﻼﻣﯽ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﮐﻨﻢ ... ﻧﻪ ﺍﻃﻼ ﻫﯿﭻ ﺗﺼﺎﺩﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ ... ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﭼﻨﺪ ﺧﺮﯾﺖ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺁﻣﯿﺰ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ ، ﻣﺮﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﻮﺩﺕ ﺧﺮ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﯽ ﻭﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﻭﺧﺮﮐﯽ ﺑﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﯼ ... ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ! ﻋﺮﺽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﺖ ﮐﻪ .. ﻣﺎ ‏(ﺑﻼ ﻧﺴﺒﺖ ﺷﻤﺎ ‏) ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﺩ ﻣﻴـﻢ ... ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﻭﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﺷﺮﻑ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ، ﺻﺪ ﻫﺎ ﺧﺮﻭﺍﺭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭﺿﻊ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ، ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﺪﺍ ، ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ ... ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ... ﯾﮏ ﻋﺪﺩ ﺗﺮﺍﺯﻭﯼ ﻓﮑﺴﺘﻨﯽ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻥ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﻭﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻌﻼﻭﻩ ﺁﻥ ﺗﺮﺍﺯﻭ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﯼ ﻋﺪﺍﻟﺖ ... ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﻤﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ... ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﯼ .. ﮐﻤﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺖ ﺯﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎ ‏( ﻋﺪﺍﻟﺖ ‏) ﺧﺮ ﺷﻮﺩ ﻭﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺗﺎﺑﻌﯿﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ! ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﺁﺩﻣﻬﺎ ، ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺁﺩﻣﯿﻢ – ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ – ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯽ ،ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ، ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺮﺩﻩ ﭘﺎﮎ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﯾﺎﺩﺵ ﺭﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻻ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺧﺪﺍ ، ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪﻩ .. ﻭﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﯿﭻ ﯾﺎﺩﺵ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﯼ ﺁﻥ ﺗﺮﺍﺯﻭﯼ ﻓﮑﺴﺘﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ، ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ ، ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺩﯾﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺗﻼﻗﯽ ﻧﮑﻨﺪ .. ﺗﺎ ﺗﻤﻨﺎﯼ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻠﺘﻤﺴﯽ ﺗﺼﺎﺩﻓﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﺴﺎﺯﺩ . ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ ! ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺮﻩ ﯼ ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﺎﮐﯽ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ؟ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪﻩ ؛ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻓﻮﺭﺍ ﻗﺎﻟﺒﺶ ﺭﺍ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ .. ﺁﻧﮕﺎﻩ ... ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺍﺯ ﻣﻠﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺭﻧﮕﯽ ﺁﻥ ﺁﻣﯿﺨﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭﺳﭙﺲ ﮐﭙﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﻦ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻣﻠﺖ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ... ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻫﯿﭻ ﻗﻮﻣﯽ ﺍﺯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﻧﻤﺎﻧﺪ ! ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﭙﯿﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﯿﺪﻩ ! ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﭙﯽ ﺳﻨﮕﯽ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﯼ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﺎﺭﮎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻭﺳﯿﻌﯽ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﮐﺎﺥ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﯼ ﻣﯿﺨﮑﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﯼ ، ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺻﻼ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ! ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺧﺮ ﺧﺪﺍﺋﯽ ﻫﺴﺘﯽ ... ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﺑﻪ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﮔﺬﺭﺕ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺑﯿﻔﺘﺪ . ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ ؛ ﺑﻪ ﻣﺮﮒ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﮐﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﺍﺕ ﻗﺴﻢ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺗﺮﺍﺯﻭﯼ ﻓﮑﺴﺘﻨﯽ ؛ ﺿﺎﻣﻦ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎﺳﺖ ، ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺁﺩﻡ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ .. ﺭﻧﮓ ﻃﻼﯾﯽ ﺑﺨﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ... ﻭﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﻄﻮﺭ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﻃﻮﻣﺎﺭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﯼ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻧﻮﺭﺩﯾﺪﻩ، ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﺑﻨﯽ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻨﮕﯽ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﭼﯿﺴﺖ ؟ ﺷﺎﯾﺪ ﺁﻥ ﻧﻮﺍﺭ ﻃﻼﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻧﻮﺍﺭ ﺳﯿﺎﻩ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ... ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺭﺍ ﮐﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ؟ ﺗﻮﮐﻪ ﺍﻻﻏﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻬﺘﺮﺍﺯﻣﻦ ﺑﺪﺍﻧﯽ ! ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ ! ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺣﯿﻮﻭﻧﮑﯽ ﮐﻮﺭ ﺷﺪﻩ - ﻫﯿﭻ ﺷﻮﺧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ! ... ﻣﻦ ﮐﻪ ﺁﺩﻣﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺒﻮﻍ ﺷﻤﺎ ﺍﻻﻏﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺖ ﺑﺰﻧﻢ ؛ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﺎﻅ ، ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﻇﻠﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣﻦ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ؛ ﺁﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺖ ﺑﺰﻧﻢ ، ﻃﺒﻌﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ .. ﻭﭼﻮﻥ ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ ﮐﺎﺭﻭ ﺑﺎﺭﻣﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺗﻮ ﺳﺮﯼ ﺯﺩﻥ : ﯾﮑﯽ ﺗﻮﺳﺮﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻫﻢ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﺨﺖ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ . ﻣﯿﭙﺮﺳﯽ ﭼﺮﺍ ..؟ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﯾﮏ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯿﺰﻧﻢ . ﺑﻘﯿﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺣﺪﺙ ﺑﺰﻥ :.. ؟ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ - ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ ! ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯﻣﺎﻫﺎ ، ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺁﺩﻡ ‏( ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﻮﺩ ‏) ؛ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺧﯽ ﮐﻪ ﻣﻘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺑﯽ ﭼﻮﻥ ﻭﭼﺮﺍﯼ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺍﻟﺒﺘﻪ 25 ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺵ ﺷﺎﻧﺴﯽ ﺍﻻﻏﻬﺎ ، ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ، ﺁﺩﻣﯿﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻃﺒﻌﺎ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺳﺮﻭ ﮐﺎﺭﺵ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻃﻮﯾﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻻﻏﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻠﺒﻪ ﯼ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ .. ﻧﻪ .. ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ؛ ﻭﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﺪﻡ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺁﺩﻡ 25 ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﯼ ﺁﺩﻡ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﻌﻨﻮﯾﺎﺕ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺩﺭ ﮐﺎﺥ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﯼ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ . 25 ﺳﺎﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺷﺮﺍﻓﺘﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩ . ﺩﺭ ﻋﺮﺽ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺣﻔﻆ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ، ﮐﯽ ﻭﭼﮕﻮﻧﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﯿﻤﺮﻭﺕ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻠﻌﯿﺪ .. ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ 25 ﺳﺎﻝ ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺑﺴﻼﻣﺘﯽ ﺳﺮ ﻣﺎﺩﻣﺎﺯﻝ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﯼ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .. ﻭ ﺳﭙﺲ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺎﻓﯽ ﺳﺖ ؛ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻭﻋﺎﺻﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭﺩﺍﺩﻥ ﻣﺎﺷﻪ ﯼ ﯾﮏ ﻃﭙﺎﻧﭽﻪ .. ﺑﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ 25 ﺳﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﻫﺪ. ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ ! ﺁﻥ ﺁﺩﻡ 25 ﺳﺎﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﯽ ﺟﺎﻥ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﯼ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺑﺮ ﺗﺎﺭﮎ ﺁﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ .. ﺩﺭ ﻋﺮﺽ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻧﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻭ ﻭﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﯿﮕﻨﺎﻫﺶ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﭘﺎﯾﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﯿﺸﻮﺩ ؟ ﺗﺼﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﮑﻦ 25 ﺳﺎﻝ ﻭ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ 365 ﺭﻭﺯ ﻭﻫﺮ ﺭﻭﺯ 4 ﺑﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ ﺷﺮﺍﻓﺘﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ .. ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺍﻭ ﺣﺘﯽ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻫﯿﭻ ﻧﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ! ﺁﻥ ﺁﺩﻡ ، ﻣﺮﺩ .. ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﯼ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﺮﺩ ؛ ﻭﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺭﺍ - ﻻﺑﺪ - ﺑﺎﺯ ﺑﺪﺳﺖ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺳﭙﺮﺩ ! ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﮐﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ, ﺻﺪ ﭘﺪﺭ ﻧﺪﺍﺭﻥ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ99 ﺗﺎﺷﺎﻥ ﻣﺮﺩ ، ﺑﺎﺯﯾﮑﯿﺸﺎﻥ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﮐﺮﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﺩﻡ ﺷﯿﺮ ﯾﮏ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺯﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ ﯾﮏ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ " . ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻥ ﺁﺩﻡ ﯾﺘﯿﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ " . ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ ! ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ ﻓﺠﺎﯾﻊ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺍﻻﻏﻬﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﺑﯽ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻭﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﻃﭙﺎﻧﭽﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺷﺮﯾﻒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﯾﺎﺭ ﻋﺪﻡ ﺳﭙﺮﺩ ﺑﻤﻨﺰﻟﻪ ﯼ ﻃﻨﯿﻦ ﻧﺎﻗﻮﺱ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﯿﮑﺮﺍﻥ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﯼ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﺍﺭ ﻃﻼﺋﯽ ﺑﺨﻮﺍﺑﯽ ﺍﺟﺒﺎﺭﯼ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ . ﺩﯾﮕﺮ ﻋﺮﺿﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ – ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺗﻮ – ﺍﻻﻍ ﺟﻮﻥ .. ﻗﺮﺑﻮﻥ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺧﺮﻩ . ﺍﺭﺍﺩﺗﻤﻨﺪ ﺷﻤﺎ :ﺍﻟﻬﻪ اشعار کارو...

کفرنامه از زبان کارو و سهراب سپهري درداستان سهراب از،زبان خدا جواب کارو را ميدهد و درآخرخداجوابي براي حرف کارو نداشت و ساکت شد و داستان به پايان رسيد براي خواندن ب ادامه مطلب،برويد اشعار کارو...ادامه مطلب

کفرنامه از زبان کارو و سهراب سپهري درداستان سهراب از،زبان خدا جواب کارو را ميدهد و درآخرخداجوابي براي حرف کارو نداشت و ساکت شد و داستان به پايان رسيد براي خواندن ب ادامه مطلب،برويد اشعار کارو...ادامه مطلب

:نگینهر بار که مرا می دید ساعت ها گریه می کرد! آخرین بار که به سراغم آمد دیوانه وار می خندید! وقتی حالت استفهام را در نگاه من دید با طعنه گفت: تعجب نکن که چرا می خندم من دیگر آن زن سابق نیستم! بس بود هرچه تو قاه قاه خندیدی و من های های گریستم!...تازهحرفش را تمام کرده بود که قطره اشکی سرگردان در گوشه چشمش لنگر انداخت؟ با طعنه گفتم: بنا بود گریه نکنی..پس این قطره اشک چیست؟! اشک را با دست پاک کرد و فیلسوفانه گفت:این؟!..این اشک نیست. نقطه است! می فهمی؟! نقطه..این آخرین نقطه ایست که به آخرین جمله ی آخرین فصل کتاب ایمانم به عشقِ مردان گذاشتم!من دیگر به هیچ چیزمردان ایمان ندارم جز به یکپارچگی شان...یکپارچگی در نامردی!... اشعار کارو...

آخرین نامه!)کارو(بریز ! ... با توام ساقی ... بریز ، پر کُن از شراب سُرخاین جام خالی را ! فراموش کن که از اوّل شب چندبارپُر کردی و چند بار خالی شد ، بریز ! بریز که این» سُکوت تیره بختی « آنقدر بیرحمانه در شبستانزندگی وحشت انگیزم رخنه کرده است که هر چه خوندر عروق درهم و برهم وجود منقلب من بود ، سرکشیدو خورد ! ... بریز ، باده بریز ساقی ! بگذار ! این شرابسُرخ در این شب سرسام گرفته ، خون عروق یخ بسته یمن باشد بالاتر از این من میخواهم امشب تا سر حدجنون مست باشم ، برای اینکه میخواهم چند کلام از دور ،با » عشق گمشده ام « راز و نیاز کنم .راز و نیاز ؟ نه ! میخواهم هر چه ناله ی سرگردان در پهناینامتناهی روح آشفته ام موج میزند ، به سر و روی» سوختگان «نرگس صفت بکوبم و آنها با قافله از پا افتاده ی زندگیهایفراموش شده که بسوی وادی تیره بختان خانه بدوش رهسپاراست ، برای او بفرستم ! .. بخاطر نوشتن همین نامه استکه باید بدون تردید مست باشم ... مست همانگونه که نگاه او بود... نگاه او هنگامیکه پلک های خُمارش در امواج لرزان شرابتلخ سرشکها غلط میزدند ... نگاهی که عسل بودن چشمانشگدایان عشق را همچون دیوانگان آشفته میسازد ... بریز ساقی! پر کن این جام خالی را ... بگذار بنویسم**... و این که اکنون بدست تو میرسد ، نامه نیست ... یکپارچهناله است ! ولی ... ولی چکار کنم ؟ تو با ناله هایمن آشنائیکامل داری : از آنها آن طور که سزاوار آشنائیست پذیرایی کن... اگر میبینی نامه را برخلاف گذشته ها سربسته میفرستم ،به آن منظور نیست که کس دیگری جز تو آنرا نخواند ... نه ! باورکن این نیست ... تنها میترسم که ناله من از لابلای سطورپراکنده ی نامه ی تو فرار کند ! گوش کن ! من اگر در گذشته هادوست خوبی برای جنبه های مثبت تو نبودم لااقل دشمنسر سختی برای نقاط ضعف تو بودممن تو را بیشتر از خودت میشناسم ، برای اینکه تو هیچ وقت ،حتّی برای یک لحظه ی ناتمام مال خودت نبودی... ولی من ... هر چه بودم مال تو بودم ، برای تو و برای چشم های بیمارفتنه انگیزت من در چشم های تو ، کتاب زندگی را میخواندم ،هر بار که مژه های تو بهم میخورند یک صفحه از این کتاب رابرای من ورق میزدند . اگر بخاطرت باشد گاهی اوقات کهاشکهای پنهانی بخاطر فرار از تنگنای سینه ی مصیبت بارت ،به جان پلک های تو میافتاد ، سرعت برخورد مژه هایت بایکدیگر بیشتر میشد و من در این لحظات پاره ای ازصفحاتکتاب زندگی را ناخوانده رد میکردم ، فکر میکردم شاید چون تو، خودت نه ، معذرت میخواهم ؛ چون چشمهای تو مرا واقعاًدوست میداشتند ! نمیخواستند که من صفحات سیاه کتابزندگی را خوانده باشم .ولی ای کاش دوست نمیداشتند ! میگذاشتند میخواندم برایاینکه همه ی آن صفحات سیاه را که ناخوانده رد کردم :امشب » قلب تنها و افسرده ی من « در خاموشی خلوتسرای سینه ی درهم کوفته ام برای من میخواند . من تنهایک سطر ناقص از ناله های حسرت بار قلبم را که عصاره یمطالب آن صفحات سیاه است ، برای تو مینویسم. بخوان !ببین چه میفهمیدوستش نداشتم چون دوستم میداشت ،دوستش میداشتم اگر دوستم نداشت ! «خواندی ؟ خیلیخوب ! دیگر زیاد درباره اش فکر مکن ، فراموش کن ...همانطور که مرا با همه یآرزوهای سر کش و بلند پروازم.که تنها بخاطر تودر بیابان بی آب و علف زندگی.بی سرو سامان خودم پرورانده بودم فراموش کردی.اینراهم : همانطور ساده فراموش کن...شاید برای تو تصور اینکه من این نامه را از کجا برای او مینویسممحال باشد...ولی من دردوجمله یکوتاه چگونگی جای خودمچگونگی آخرین پناهگاه قبل از خوابگاه جاودانیخودم را برای تو شرح میدهم...اتاقی درودیوار شکسته ساکت و بهت زده و گل آلود در یکگوشه یپرت از بیابانی بیکران و غم آلود کنار قبرستان!من برای اینکه تورا بهتر بشناسم سه سال استمرده شوئی میکنم...من در عرض این سه سال در تنهائی حزن انگیز و تحمل ناپذیر روزهاو دربیخوابی سکر آور شب زنده داریهای جانفرساتورا بارها همانطور که هستی دیدم.چه بسا اجساد که من در سردی مرگبارشان سوز بوسه هایشرنگ آلود تورا و نفس مات ورنگ پریده یلبهای لاله گون تورا...احساس کردم و دیدم... و در شکستگی چقدر قلب شکستهکه جای پای تو جای پای هوسهای پایان ناپذیرتو بصورت قبرآغشته با خون مشتی آرزوی انسانی بچشم اشکبارمخورد!...تنها آرزوی من در سرتاسر زندگیم این بود که تورانه آنچنانکه من دلممیخواست آنچنانکه بودی بشناسم! شناختم! من دیگر هیچ کاریدر این دنیا ندارم! بر فرض اینکه اگر من هم باز کاری بازندگی داشته باشم.قلب من طاقت و قدرت تحمل بلایای بیشتری را ندارد...من در آخرین لحظات زندگی افسانه آمیزم تورا میبخشم!تنها خواهشی که از تو دارم این است.که در این واپسین دم حیات سری به من بزنی...میدانی ... پس از مرگ من ..هیچکس در اینجا نیستکه تن مرا شستشو کند...از تو می خواهم با چند قطره اشک...تنها چند قطره !...لاشه ی مرا شستشو دهی...بریز ساقی ! تورا بخدا بریز...پرکن این جام آخرین را !وپس از من ساقیاگر نامه بدستش رسید... اگر آمد...جامی هم به او بده... به او بده و بگو:که بیاد من آن را بلا درنگ بسر بکشد...بیاد مرده شوئی که سه سال تمام لکه های ننگ اورا از رویاجساد مشتی انسان دل شکسته پاک میکرد...بریز ساقی ...بریز بگذار مست کنم !...وغیر از این آخرببین آنجا زیر آن درخت سر شکسته که بناستمرا بخاک سپارید سرد است و شراب!...بالاخره هرچه نباشد چند ساعتی بدن را گرم مگه میدارد...بریز ساقی!...پر کن از شراب سرخ این ...))جــام آخــر((را...!؟ اشعار کارو...

براي خواند آخرين نامه يک فاحشه به ادامه مطلب برويد اشعار کارو...ادامه مطلب

6 فریادرسبه خاطر قلوب در هم شکسته انسانها !قلوبآکنده از عشق و به خون آغشته انسانها !به خاطر حسرت ،حسرت گمگشته در امواج سرشک !..سرشک سرگردان در ظلمت زندانها این آثار پراکنده به وجود آمد!گوش کن!گوش کن ، ای خواننده ناشناس که روحم سپاسگذار لطفی است که دورادور با خواندن سرگذشت بی سرنوشت ، زیر .پای قلب من میریزی!...گوش کن!من هنوز آنقدر عاجز نشده ام که دروغ بگویماگر- خدای نکرده – روزی کسی – نفسی – هوسی ، مجبورم کند دروغ بگویم ، من – با کلی افتخار – وبدون تردید – علی رغم فرداهایبی پدر سه فرزندی که دارم – سینه پیش – پیشانی فراغ ...میروممیدانید کجا ؟!...زیر سنگ ...!!من سالها روی سنگهـــا خوابیده امبه پاس لطف سنگها – آن روز از سنگها خواهم خواست که تا ابد روی من بخوابند!!!من باید آنچه را احساس میکنم بنویسم....ومینویسم!ولی تو ای پاسدار جهالت!....اگر میخواهی دهان فریاد مرا قفل کنی؟ .....قفل کن!....اما ...فراموش مکن....همان انسانی که دیروز ندانسته ،برای تو قفل میساخت !....امروز دانسته کلیدش را برای من میسازد!... اشعار کارو...

دهقان پير ، با ناله می گفت : ارباب ! آخر درد من يکی دوتا که نيست ، با وجود اين همهبدبختی ، نمي دانم خدا چرا با من لج کرده وچشم تنها دخترم را » چپ « آفريده است ؟! دخترم همه چُز را دو تا می بيند !ارباب پرخاش کرد که بدبخت ! چهل سال است نان مرا زهر مار مي کنی ! مگر کور بودی ، نديدی که چشم دختر من هم »چپ« است ؟!گفت چرا ارباب ديدم ....اما.... چيزی که هست ، دختر شما همه ی اين خوشبختی ها را " دوتا " می بيند ....ولی دختر من ، اين همه بدبختی ها را .... اشعار کارو...

فلک کور است از کاروفلک کور است دل شوریده در شور استصدای خنده و آواز می آیدز کوی دلبرم امشب صدای ساز می آیددلم بی وقفه می لرزدنمی دانم چرا تنگ است و می ترسدقدم لرزان به سوی کوچه می آیمو با خود زیر لب آهسته می گویم خدا یا ترس من از چیست ؟برای خواندن متن کامل شعربه ادامه مطلببرویدعروس جشن امشب کیست ؟صدای همهمه با ورود شیخ عاقد می شود خاموشصدای شیخ می آید وکیلم من ؟جوابم ده وکیلم من ؟صدای آشنایی بله می گوید و مردم یک صدا با هم مبارک باد می گویند .خدای من صدای دوست صدای آشنای اوست !دلم در سینه می لرزد، برای مدتی ساکت، برای مدتی خاموشو ناگه نعره ام در کوچه می پیچدمبارک نیست مبارک نیستنگار من عروس جشن امشب نیستبگوییدم دروغ است .آنچه بشنیدم دروغ استآنچه فهمیدم دروغ استولی افسوس صدای نعره ام در ساز می میردو داماد سر خوش از نگارم بوسه می گیرد .فلک کور است، زمین و آسمان کور است .خدای من چه کس می گوید این سان ساکت و آرام بنشینی ؟چه کس می گوید این سان بی تفاوت بر لب این بام بنشینی ؟اگر مردم نمی دانند تو که نادیده می دانیهمین دختر که امشب بله می گوید عروس ماستعروسی را که امشب ره به سوی حجله می پویدقسم می خورد عروس ماستعروس حجله گاه ماستچه شد آن عهد و پیمانش ؟کجا رفت آن قسم هایش ؟به یعنی عهد و پیمان هیچوفا و عشق و ایمان هیچقسم ها ، اشکها ، حتی خدا هم هیچ ؟عجب دارم چرا یا رب تو خاموشی ؟چرا در خود نمی جوشی ؟گمان دارم تو هم با نو عروس خویش گرم عشرت و نوشی !گرنه کسی این صحنه را می بیند و خاموش می ماند ؟من امشب از خودم از تو از این دنیا که هیچش اعتباری نیست ، بیزارم .من امشب سخت بیمارم ، رفیقان باده بردارید و بر بالین این بیمار بگذاریدشما آخر نمی دانیدعروسی را به حجله می رانید که تا دیروز نگارم بودبهارم بود و در آغوشم قرارم بود .نمی دانم چرا این آسمان امشب نمی باردبرای گریه کردن یک بهانه لازم استاین هم بهانه پس چه می خواهد ؟چرا مردم ره آن خانه را با شوق می پویند ؟در آن خانه به جز نفرت چه می جویند ؟بمیرند آن کسانی که امشب یک صدا با هم مبارک باد می گویند .به عشق و عاشقی سوگند که امشب را مبارک نیست فلک کور است ، دلم ویران و رنجور است .نگارم شاد و خندان استدرون حجله گاه بوسه باران است به دامادش بگویید نو عروسش با کسی هم عهدو پیمان است . اشعار کارو...

- مرگسال 1386 کالیفرنیای آمریکا( نویسنده وشاعر ایرانیکارو متولد شهر همدان است اما در بروجرد واراک نیز زندگی کرده است . شغل پدرشفرشفروشیبوده است به همین دلیل در شهرهای مختلف زندگی کرده است . پدر کارو علی رغم هیکل ورزیده در سن39سالگیدرگذشت . آنها بعد از مرگ پدر مدتی را در مراغه و تبریز می گذرانند و مدتی بعد به تهران کوچ می کنند . کارو از نسل نخستشاعران نیماییاست . کارو یکبار ازدواج کرد و از همسرش جدا شد . اوسه فرزنددارد دو دختریک پسررمی،ربکاورنه.ویگنخواننده ایرانی نیز برادر وی بود . او با برادرش ویگن رابطه صمیمی داشته است .مجموعه شکست سکوت ) سرشک - غریب (دیگر اشعار ) آتش شهوت - آغوش (برچسب ها:کارو,دردریان,کارو دردریان,اشعار کارو اشعار کارو...